Problemy w kontaktach cudzoziemców z instytucjami usług publicznych w Polsce związane są przede wszystkim z brakiem kompetencji kulturowych i znajomości języków obcych wśród urzędników. Wsparcia w tym zakresie mogą dostarczać tłumacze, ale nie zawsze potrafią oni dobrze wywiązać się z tego zadania. Okazuje się, że rzadko są w stanie pozostawać neutralni, co jest niezbędne do wykonania tłumaczenia w sposób właściwy. Pomagają cudzoziemcowi, odgrywając rolę np. „asystenta”, „rozjemcy” czy powiernika”, a czasem działają przeciwko niemu, pełniąc funkcję „zdrajcy”. W efekcie „proces komunikacji międzykulturowej w ramach usług publicznych w Polsce nie zawsze przebiega we właściwy sposób, a w wielu przypadkach jego wynikiem jest wysoki poziom niezadowolenia i frustracji, szczególnie po stronie użytkowników tych usług” - czytamy w pracy Marii Pauli Malinowski Rubio, która podjęła się analizy tego zagadnienia zarówno od strony teoretycznej, jak i empirycznej.

Malinowski Rubio M. P. (2013). Imigranci a komunikacja międzykulturowa w sferze usług publicznych w Polsce. Kraków: NOMOS.