Czy obywatelski projekt ustawy dotyczącej repatriacji*, pod którym w ramach akcji „Powrót do ojczyzny” podpisało się 250 tys. Polaków, trafi do kosza? Wiele na to wskazuje, w szczególności - jednoznacznie negatywna wstępna opinia Rady Ministrów**.

Rząd krytykuje przede wszystkim przewidziany w ustawie rozbudowany system świadczeń społecznych dla repatriantów i członków ich rodzin. Koszt samej bezpośredniej pomocy finansowej szacuje na 68,5 tys. zł na osobę (zob. Tabela 1). Do tego doszłyby koszty innych form pomocy, z których repatrianci mogliby korzystać: kursu języka polskiego i adaptacji w społeczeństwie polskim - ok. 1 750 zł, aktywizacji zawodowej - ok. 47 600 zł, pomocy mieszkaniowej - ok. 300 tys. zł na rodzinę, pomocy na remont lub adaptację mieszkania - 5 181 zł.

Tabela 1. Szacunkowy koszt podstawowych świadczeń pieniężnych dla repatrianta w świetle projektu ustawy

W ocenie rządu całkowity koszt świadczeń dla jednego repatrianta mógłby więc wynieść nawet ok. 123 tys. zł (bez kwoty na pomoc mieszkaniową). Przesiedlenie do Polski tylko obecnie oczekujących na repatriację posiadaczy promes wiz repatriacyjnych zarejestrowanych w bazie danych „Rodak” - a więc ok. 2,8 tys. osób (1 850 rodzin) - oznaczałoby konieczność wydania z budżetu państwa co najmniej 716 mln zł przez pierwsze dwa lata funkcjonowania ustawy***. W ocenie Rady Ministrów to zdecydowanie za dużo.

RS

* Projekt ustawy: http://www.sejm.gov.pl/sejm7.nsf/PrzebiegProc.xsp?nr=22.

** Projekt stanowiska Rządu w sprawie ustawy: http://bip.msw.gov.pl/portal/bip/242/2040/Projekt_Stanowiska_Rzadu_w_spr....

*** Dla porównania, w latach 2010-2011 na pomoc dla repatriantów przeznaczono niecałe 33,5 mln zł, z czego nie zostało wykorzystane prawie 3 mln zł.