Relokacja - przemieszczenie z terytorium jednego państwa członkowskiego UE do drugiego państwa członkowskiego UE, np. Polski, cudzoziemca, który złożył wniosek o udzielenie ochrony międzynarodowej w tym państwie lub został tam objęty ochroną międzynarodową. Relokacja jest działaniem w ramach odpowiedzialności i solidarności między państwami członkowskimi UE. Obecnie ma się ona odbywać z dwóch krajów pod szczególną presją migracyjną, tj. z Włoch i Grecji.

Przed nowelizacją ustawy o udzielaniu cudzoziemcom ochrony na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, która weszła w życie 13 listopada 2015 r., relokacja do Polski mogła dotyczyć wyłącznie cudzoziemców już objętych ochroną międzynarodową, a więc tym, którym przyznano już status uchodźcy albo ochronę uzupełniającą.

Przesiedlenie - przemieszczenie uchodźcy mandatoryjnego z kraju nienależącego do Unii Europejskiej do kraju członkowskiego Unii Europejskiej, np. Polski, w celu nadania mu statusu uchodźcy lub udzielenia ochrony uzupełniającej. Uchodźca mandatoryjny to cudzoziemiec uznany za uchodźcę przez Wysokiego Komisarza Narodów Zjednoczonych do Spraw Uchodźców.

Możliwość przyjmowania w Polsce cudzoziemców w ramach relokacji  z innego państwa członkowskiego Unii Europejskiej lub przesiedlenia z kraju trzeciego (spoza UE) została wprowadzona w wyniku nowelizacji ustawy o udzielaniu cudzoziemcom ochrony na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, która weszła w życie w styczniu 2012 r. (zob. „BM” nr 30, s. 5) Dotychczas w ramach relokacji do Polski przybyło sześciu cudzoziemców z Malty: pięciu Somalijczyków i jeden Erytrejczyk (zob. „BM” nr 40,  s.4).                               

Oprac. RS

Źródło: ustawa z dnia 13 czerwca 2013 r. o udzielaniu cudzoziemcom ochrony na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej (Dz. U. z 2012 r., poz. 680 z późn. zm.).