Małopolska to tradycyjny region emigracji, a więc miejsce, z którego zawsze więcej ludzi wyjeżdżało w poszukiwaniu pracy bądź lepszych perspektyw życiowych, niż do którego przyjeżdżało. Od 2008 r. możemy jednak zaobserwować spadek dynamiki wyjazdów z Polski, symptomy migracji powrotnej i rosnącą liczbę obcokrajowców, którzy decydują się na długoterminowy pobyt w Polsce. Z tego też powodu badacze migracyjni sygnalizują, że Polska już w nieodległej przyszłości może doświadczyć „przejścia migracyjnego” i z kraju emigracyjnego zmienić się w kraj imigracyjny. Tym samym masowy odpływ ludności z kraju w ostatnich dekadach mógłby okazać się ostatnim etapem w długiej historii polskiego wychodźstwa i początkiem nowego rozdziału w historii Polski, gdy staje się ona domem dla rosnącej liczby imigrantów.

W lutym br. Warszawa przygotowywała się na duży napływ uchodźców z Euromajdanu (zob. „BM” nr 46, s. 1). Upadek reżimu Janukowycza i przejęcie władzy przez opozycję sprawiły jednak, że to nie nastąpiło. Dopiero aneksja Krymu przez Rosję doprowadziła do ucieczek na większą skalę, choć głównie w granicach Ukrainy.

Obywatele polscy przebywający za granicą - bez względu na to, czy na stałe, czy jedynie czasowo - mają prawo do udziału w wyborach do Parlamentu Europejskiego (PE). Głównym warunkiem uczestnictwa w wyborach jest znalezienie się w spisie wyborców. Podczas gdy w obwodach do głosowania na terytorium kraju spisy wyborców tworzone są na podstawie danych meldunkowych, to w obwodach za granicą - na podstawie indywidualnych zgłoszeń obywateli polskich. Zgłoszenia można dokonać najpóźniej w trzecim dniu przed dniem wyborów osobiście - w formie ustnej, pisemnej, telefonicznej, telegraficznej, za pomocą telefaksu lub przez Internet.

Począwszy od listopada 2013 r., kiedy w Kijowie rozpoczęły się protesty przeciwko wycofaniu się przez władze Ukrainy z deklaracji podpisania umowy stowarzyszeniowej z UE, oczy świata zwrócone są na Ukrainę. Centralną sceną, na której przejawy mobilizacji ukraińskiego społeczeństwa, niezadowolonego z kierunku obranego przez władze, zderzały się z postawą służb policyjnych, przez długi czas pozostawała stolica Ukrainy i usytuowany w jej centrum Majdan Niepodległości

Malta to kraj leżący na trzech wyspach (Malta, Gozo i Comino) o łącznej powierzchni 315,6 km², umiejscowionych centralnie w basenie Morza Śródziemnego i nieznacznie oddalonych od Sycylii (o 90 km), Trypolisu (o 350 km) i Tunisu (o 332 km). Przez wieki właśnie to centralne położenie raz stanowiło o dostatku, innym razem wywoływało walki o panowanie nad tym ważnym punktem tranzytowym oraz bezpiecznym portem dla floty. Wyspiarski kraj, który zamieszkuje ok. 400-tysięczna populacja Maltańczyków, w 2004 r. stał się państwem członkowskim Unii Europejskiej.

Koniec 2013 r. na Ukrainie to kolejna po Pomarańczowej Rewolucji „gorąca” zima. Tak jak dziewięć lat temu, obecne listopadowo-grudniowe demonstracje na głównym placu Kijowa skupiają uwagę świata. Również w Polsce „Euromajdan”, jak nazywają swoje protesty Ukraińcy, wzbudza emocje.

Kiedy w kwietniu 2009 r. ministrowie odpowiedzialni za kwestie migracyjne z państw Unii Europejskiej (UE) i obszaru Schengen, Europy Wschodniej i Kaukazu Południowego, Bałkanów Zachodnich, Azji Centralnej, Federacji Rosyjskiej i Turcji przyjmowali na konferencji w Pradze Wspólną Deklarację określającą obszary współpracy w ramach zarządzania przepływami migracyjnymi, nikt nie przypuszczał, że już dwa lata później Proces Praski zostanie uznany w UE za główne forum współpracy w dziedzinie migracji i azylu ze wschodnim i południowo-wschodnim sąsiedztwem. Do grudnia 2010 r. rolę lidera tej ważnej inicjatywy politycznej pełniły Czechy. Od tego czasu Procesowi przewodniczy Polska.

Przedstawione w dokumencie z 12 lipca 2013 r. stanowisko Rządu w sprawie projektu „ustawy o powrocie” jest odzwierciedleniem istniejących uwarunkowań prawnych dotyczących imigracji do Polski osób narodowości polskiej, głównie z przestrzeni postsowieckiej.

W ostatnim czasie ogólna liczba uchodźców z pogrążonej w wojnie domowej Syrii przekroczyła 2 miliony osób, z czego ponad milion stanowią dzieci i młodzież poniżej 17 roku życia. Wiele z tych osób swoją tułaczkę rozpoczęło zaraz po wybuchu konfliktu i od tego czasu, a więc praktycznie od trzech lat, przenosi się z miejsca na miejsce w poszukiwaniu bezpiecznej przystani życiowej.