Kryzys finansowy i gospodarczy ostatnich lat wywarł znaczący wpływ na migracje zarobkowe w wielu częściach świata. Ponieważ recesja dotknęła rynki pracy w niejednakowym stopniu, jej wpływ na migracje w poszczególnych krajach jest różny. Jak pokazuje badanie Labour Force Survey i dane rejestrowe, strumienie pracowników objętych swobodnym przepływem osób w krajach UE zmniejszyły się w latach 2008-2009 przeciętnie o ok. jedną trzecią. Szczególnie duży spadek napływu imigrantów odnotowano w Irlandii, Hiszpanii, Wielkiej Brytanii i we Włoszech. Z kolei w Austrii, Niemczech i Holandii napływ imigrantów z krajów Unii pozostał na niezmienionym poziomie lub nawet się zwiększył. Należy zaznaczyć, że mimo ogólnie mniejszego napływu imigrantów oraz zwiększonego odpływu, głównie w postaci migracji powrotnych, liczba migrantów z nowych państw członkowskich w większości krajów „starej” Unii w czasie kryzysu wzrosła.

Otwarcie w 1994 r. Eurotunelu, czyli przeprawy lądowej między Francją a Wielką Brytanią, miało symboliczne znaczenie - kończyło wielowiekowe waśnie między oboma krajami oraz stało się symbolem łączności Wielkiej Brytanii z Europą. Jednak dużo bardziej niż dla turystów Eurotunel stał się atrakcyjny dla imigrantów chcących nielegalnie przedostać się na terytorium Zjednoczonego Królestwa.

W przeszłości bez prawa wjazdu*, dziś tworzą najliczniejszą grupę nowo przybywających imigrantów do USA. W ostatnich czterech latach wyprzedzili pod tym względem nawet Latynosów (zob. Wykres 1). Niegdyś zazwyczaj nisko wykwalifikowani, słabo opłacani i żyjący w etnicznych gettach, dziś najlepiej wykształceni, najwięcej zarabiający oraz najczęściej - w porównaniu do innych grup imigrantów - żyjący w małżeństwach mieszanych i sąsiedztwach zróżnicowanych etnicznie. Mowa o… Azjatach, których w 2011 r. było w USA rekordowo dużo - 18,2 mln. Stanowią tylko 5,8 proc. społeczeństwa amerykańskiego, ale są najszybciej rosnącą grupą imigrancką. Najwięcej amerykańskich Azjatów pochodzi, w kolejności, z Chin, Filipin, Indii, Wietnamu, Korei Płd. i Japonii. Inaczej niż inni imigranci, zwłaszcza Latynosi, w przeważającej większości przebywają w Stanach Zjednoczonych legalnie.

Stowarzyszenie Narodów Azji Południowo-Wschodniej to założona w 1967 r. organizacja skupiająca 10 państw regionu - Filipiny, Indonezję, Malezję, Singapur, Tajlandię (państwa założycielskie), Brunei (od 1984 r.), Wietnam (1995 r.), Laos, Birmę (1997 r.) i Kambodżę (1999 r.). W 2007 r. kraje te podpisały dokument w sprawie współtworzenia Wspólnoty Gospodarczej ASEAN (ASEAN Economic Community, AEC). Od 2015 r. miałaby ona funkcjonować na wzór UE, umożliwiając swobodny przepływ dóbr, usług, inwestycji, kapitału i pracy. Swoboda przemieszczania się pracowników w ramach ASEAN - w przeciwieństwie do rozwiązań unijnych - początkowo będzie dotyczyła tylko osób o najwyższych kwalifikacjach, wykonujących następujące zawody: lekarz, dentysta, pielęgniarka, inży-nier, architekt, księgowy, geodeta i zawody związane z turystyką.

Brytyjski urząd statystyczny (Office for National Statistics) poinformował pod koniec sierpnia 2012 r., że co czwarte z ok. 720 tys. dzieci urodzonych w ubiegłym roku w Anglii i Walii (ok. 184 tys.) miało niebrytyjską mamę. Odsetek dzieci urodzonych na Wyspach Brytyjskich przez imigrantki systematycznie rośnie od 1990 r., w którym wynosił on poniżej 12 proc. Podobnie jak w ostatnim roku, cudzoziemskie matki najczęściej pochodzą z Polski (ok. 20 tys.), a w dalszej kolejności z Pakistanu, Indii i Bangladeszu.

6 listopada br. Amerykanie zadecydowali, kto będzie gospodarzem Białego Domu przez najbliższe cztery lata. W finale zmagań naprzeciw siebie stanęli dotychczasowy prezydent USA, Demokrata, Barack Obama, i były gubernator Massachusetts, Republikanin, Mitt Romney. Na wynik wyborów wpłynęło m.in. to, jak zagłosowali imigranci, w tym najliczniejsza społeczność latynoska, która zgodnie z wynikami sondaży w zdecydowanej większości (według Pew Research Center w blisko 70 proc.*) popierała dotychczasowego prezydenta.

Po tym, jak w sierpniu br. policja zlikwidowała obozowiska Romów w Lille, Lyonie i Paryżu, motywując to najczęściej panującymi w nich skandalicznymi warunkami sanitarnymi, nad Sekwanę powrócił problem, co robić z nielegalnymi romskimi obozami na obrzeżach wielkich miast. W odpowiedzi, na początku października w Paryżu i kilku innych miastach Europy odbyły się manifestacje przeciw dyskryminacji Romów, podczas których promowano równocześnie ich kulturę. „Domagamy się walki z rasizmem i dyskryminacją na skalę europejską, ale również promujemy różnorodność romskiej kultury, która stanowi nieodłączną część kultury europejskiej” - powiedział Beniamin Abtan, organizator paryskiej „Roma Pride”.

Kryzys gospodarczy w Hiszpanii i konieczność cięć budżetowych sprawiły, że kraj ten nie może już poszczycić się najbardziej liberalną polityką dostępu imigrantów do publicznej służby zdrowia. Dnia 1 września br. ponad 150 tys. imigrantów o nieuregulowanym statusie utraciło swoje karty zdrowia, a tym samym prawo do nieodpłatnej pomocy medycznej*. Na darmową opiekę lekarską mogą obecnie liczyć jedynie osoby znajdujące się w sytuacji zagrożenia życia, kobiety w ciąży oraz małoletnie dzieci. Zmiany mają przynieść oszczędności w wysokości ok. 500 mln euro.

11 września br. UNHCR ogłosił, że liczbę uchodźców z Syrii szacuje się na 250 tys. osób - o 65 tys. więcej niż przewidywano w planie działań humanitarnych do końca 2012 r. Zrewidowany szacunek skali napływu uciekinierów z Syrii mówi o 710 tys. uchodźców, którzy do końca 2012 r. znajdą się w Jordanii (35 proc.), Libanie (17 proc.), Iraku (8 proc.) oraz Turcji (40 proc.). Wrześniowa eskalacja konfliktu na granicy z Turcją może jednak zmienić powyższe proporcje. Do tej pory rząd turecki utrzymywał politykę otwartości na syryjskich uchodźców, mimo blo